Ceny mieszkań są tak wysokie, że mało kto może sobie pozwolić na zakup lokalu o dużym metrażu. Coraz częściej rodziny muszą więc mieścić się na trzydziestu czy czterdziestu metrach. Często rodzeństwo musi być razem w pokoju. O ile jest to rodzeństwo tej samej płci i w podobnym wieku, problem nie jest duży, ale trudno oczekiwać, że chłopiec i dziewczynka będą zgodnie razem mieszkać. Dzieci lubią też zapraszać do domu znajomych, a tu nawet nie ma ich gdzie posadzić. Poza tym każdy wolałby mieć trochę prywatności, przestrzeni tylko dla siebie. Rodzice zresztą także odczuwają niedogodności małego metrażu. Nie mogą mieć i salonu, i sypialni, więc obie role pełnić musi największy pokój w mieszkaniu. Jest też zawsze tylko jedna łazienka, bo nie ma miejsca i pieniędzy na zrobienie osobnej. Co rano więc wszyscy się kłócą o kolejność kąpieli. A jednak trzeba sobie uprzytomnić, że lepsze małe mieszkanie, ale własne, niż wieczne wynajmowanie czegoś. Taka własna nieruchomość to coś stałego w życiu. Coś, co po człowieku zostanie. Warto w nią inwestować i meblować po swojemu. A dzieci kiedyś przecież wyjadą na studia lub założą rodziny i się wyprowadzą. Wtedy pewnie okaże się, że lata spędzone w ciasnocie wspomina się z ogromnym sentymentem, bo przynajmniej wtedy cała rodzina była w jednym miejscu.
Małe, ale własne
